شايد مدت‌هاي طولاني در يك جمع حضور داشته باشيد اما مطمئنا در پايان ماه شعبان و با شروع رمضان است كه ناگهان مسلمان‌ها از پوسته خود خارج مي‌شوند و با روزه گرفتن اين آيين بزرگ و چند هزار ساله را زنده مي‌كنند. حرف ماه رمضان كه مي‌شود، متاسفانه، بسياري آن را با گرسنگي و رخوت، با تعطيل شدن كارها و بدخلقي و با روزهاي گرم و بلند كم‌طاقتي به ياد مي‌آورند. اين را بايد ناشي از كم‌توجهي و نامهرباني با اين ماه عزيز دانست. جاي شگفتي و تاسف است كه در اين ماه آمار مصرف موادغذايي به طرز خيره‌كننده‌اي بالا مي‌رود. اگرچه در ازاي آن سفره‌هاي بسياري پهن مي‌شوند و با بخشندگي و عطوفت مومناني كه مكنتي دارند، شكم‌هاي بسياري سير مي‌شوند اما ريخت‌و‌پاش‌ها و اسراف‌ها، اتفاقي نيست كه شايسته ضيافت الهي باشد. اما فراموش نمي‌كنيم كه اين مهماني متعلق به انفاس پاك و ارواح مومناني است كه تزكيه پيشه مي‌كنند. كاش در آستانه رمضان همه به اين فكر كنيم كه اين ماه، وقتي براي پاك‌شدن و صاف‌شدن قلب‌ها و اذهان از پليدي‌هاست. چه خوب است كه بدانيم و تكرار كنيم كه نخوردن و نياشاميدن، ذات ماه رمضان نيست و تنها رويه آن است.
|
